Technologie w diagnostyce obrazowej – kryteria wyboru aparatury

Diagnostyka obrazowa jest jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się gałęzi medycyny. Zapotrzebowanie na badania obrazowe wzrosło znacząco i nadal ma tendencję wzrostową.

O tym, jak bardzo przełomowe były odkrycia w dziedzinie obrazowania ludzkiego ciała, świadczy fakt, że wszyscy odkrywcy i twórcy kamieni milowych z zakresu diagnostyki zostali uhonorowani Nagrodami Nobla. Za narodziny radiologii przyjmuje się dzień odkrycia przez Wilhelma Conrada Röentgena nowego typu promieniowania. Następnym wielkim krokiem w radiologii było wynalezienie metody tomografii komputerowej. Początkowo wykonywano wyłącznie badania TK głowy, a metoda obarczona była dużymi ograniczeniami – uzyskiwany obraz miał rozdzielczość 80 x 80 px, głowa pacjenta w czasie badania musiała być zanurzona w wodzie, akwizycja danych trwała około 25 minut, natomiast ze względu na niewielką moc obliczeniową komputera obróbka badania owocująca wyświetleniem obrazu trwała aż 2,5 godziny.

Od tego czasu rozwój technologii obrazowania znacząco przyspieszył i polegał początkowo na udoskonalaniu metody tomografii komputerowej. Metoda rezonansu magnetycznego powstała dzięki pracom Petera Mansfielda i Paula Lauterbura.

Prócz tych wielkich skoków jakościowych wszystkie te metody są nieustannie rozwijane. Wytworzone są też poboczne gałęzie rozwoju, wprowadzające dodatkową jakość – np. badanie PET-CT integrujące gamma-kamerę i aparat tomografii komputerowej. W poniższym artykule zaprezentuję przegląd stosowanych obecnie metod diagnostycznych, wybrane kryteria wyboru sprzętu i możliwe kierunki rozwoju technik.

Ten materiał dostępny jest dla subskrybentów Premium.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas