Doposażenie centralnej sterylizacji w sterylizator niskotemperaturowy

Sterylizacja tlenkiem etylenu (EO) i nadtlenkiem wodoru H₂O₂ – porównanie (1-3)

Wraz ze wzrostem świadomości personelu i stawianiem dużego nacisku na poprawę bezpieczeństwa pracowników, pacjenta oraz środowiska sterylizacja tlenkiem etylenu zastępowana jest przez sterylizację H₂O₂. Niezmiernie istotnym aspektem jest również krótszy czas potrzebny do przeprowadzenia całego procesu sterylizacji nadtlenkiem wodoru w stosunku do dekontaminacji EO. Pomimo wskazanych zalet istnieje bardzo duża liczba centralnych sterylizacji, które posiadają oraz obecnie zakupują sterylizatory na tlenek etylenu. Dlaczego tak jest? Głównym powodem i argumentacją tych jednostek są niskie koszty eksploatacji oraz bardzo wysoka skuteczność sterylizacji EO. Podejmując decyzję o zakupie sterylizatora na tlenek etylenu, należy pamiętać o zweryfikowaniu, ile faktycznie posiadamy akcesoriów do wykonywania tego samego typu procedury medycznej, które będą poddawane sterylizacji EO, a także częstotliwości wykonywania tych procedur. Dla przykładu: posiadając 10 szt. cystoskopów giętkich i wykonując codziennie 5 procedur, jesteśmy zabezpieczeni następnego dnia w 5 szt. cystoskopów. Przyjmując 24-godzinny okres od przekazania materiału do sterylizacji aż do jego zwrotu użytkownikowi, jak również dwa razy dziennie wykonywany cykl sterylizacji EO, z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że co najmniej 2-3 z 5 przekazanych poprzedniego dnia cystoskopów będzie mogło być wykorzystanych następnego dnia w godzinach popołudniowych. W takim przypadku zastosowanie sterylizacji tlenkiem etylenu nie zaburzy wykonywania procedury z wykorzystaniem cystoskopów giętkich.

W tab. 2 zestawiłem porównanie zalet oraz wad dla sterylizacji nadtlenkiem wodoru oraz tlenkiem etylenu.