Przydatność badań TK i MR w ocenie narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej

TK  jamy brzusznej 

Badanie to  wykonywane jest na  jednym wdechu dla każdej z  faz, wymaga więc pewnej współpracy z  pacjentem, który musi być w  stanie wstrzymać oddech na  5-20  sekund, w  zależności od  szybkości zastosowanego aparatu TK. Skanowanie odbywa się wielofazowo i  dynamicznie, prawidłowe badanie powinno obejmować fazę bez podania środka kontrastowego, następnie po  podaniu kontrastu wykonuje się fazę tętniczą po  ok. 30-35  sekundach, fazę żylną po  ok. 70  sekundach i  fazę opóźnioną (wydzielniczą) w  zmiennym czasie, jednak optymalnie po  ok. 10  minutach. Taki sposób przeprowadzenia badania pozwala na  postawienie prawidłowej diagnozy w  zdecydowanej większości przypadków. Przegląd najważniejszych problemów klinicznych przedstawia tab. 1.

Dzięki TK  jamy brzusznej uzyskujemy informację o  narządach miąższowych, z  wysoką czułością i  specyfiką jest możliwe wykrywanie i  różnicowanie zmian w  wątrobie, śledzionie, nerkach, nadnerczach i  trzustce. Problemy diagnostyczne są  nieliczne i  dotyczą głównie małych zmian, gdzie ocena wzmocnienia i  morfologii jest niepewna. Wyzwaniem jest także różnicowanie guzków regeneracyjnych w  wątrobie marskiej od  rozwijającego się raka wątrobowokomórkowego. Ponadto część nowotworów trzustki może być trudna do  wychwycenia. W  zakresie nerek granica między torbielą prostą a  torbielowatym guzem jest bardzo szeroka i  zawiera stadia pośrednie, dlatego do  oceny tego typu zmian stosuje się czterostopniową skalę Bosniaka, dzięki której postępowanie z  pacjentem jest przejrzyste – stopień 1. odpowiada torbieli prostej, stopień 2.  – nieznacznie złożonej. W  stopniu...