Przydatność badań TK i MR w ocenie narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej
TK jamy brzusznej
Badanie to wykonywane jest na jednym wdechu dla każdej z faz, wymaga więc pewnej współpracy z pacjentem, który musi być w stanie wstrzymać oddech na 5-20 sekund, w zależności od szybkości zastosowanego aparatu TK. Skanowanie odbywa się wielofazowo i dynamicznie, prawidłowe badanie powinno obejmować fazę bez podania środka kontrastowego, następnie po podaniu kontrastu wykonuje się fazę tętniczą po ok. 30-35 sekundach, fazę żylną po ok. 70 sekundach i fazę opóźnioną (wydzielniczą) w zmiennym czasie, jednak optymalnie po ok. 10 minutach. Taki sposób przeprowadzenia badania pozwala na postawienie prawidłowej diagnozy w zdecydowanej większości przypadków. Przegląd najważniejszych problemów klinicznych przedstawia tab. 1.
Dzięki TK jamy brzusznej uzyskujemy informację o narządach miąższowych, z wysoką czułością i specyfiką jest możliwe wykrywanie i różnicowanie zmian w wątrobie, śledzionie, nerkach, nadnerczach i trzustce. Problemy diagnostyczne są nieliczne i dotyczą głównie małych zmian, gdzie ocena wzmocnienia i morfologii jest niepewna. Wyzwaniem jest także różnicowanie guzków regeneracyjnych w wątrobie marskiej od rozwijającego się raka wątrobowokomórkowego. Ponadto część nowotworów trzustki może być trudna do wychwycenia. W zakresie nerek granica między torbielą prostą a torbielowatym guzem jest bardzo szeroka i zawiera stadia pośrednie, dlatego do oceny tego typu zmian stosuje się czterostopniową skalę Bosniaka, dzięki której postępowanie z pacjentem jest przejrzyste – stopień 1. odpowiada torbieli prostej, stopień 2. – nieznacznie złożonej. W stopniu 2 F występuje więcej elementów złożonych, przez co wymagana jest kontrola zmiany. Stopnie 3. i 4. odpowiadają [...]