Prawo lekarza do odmowy leczenia pacjenta

Analiza przypadku

Kryteria zawarte w art. 38 u.z.l., a mianowicie zwłoka w udzieleniu pomocy, która mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz inne przypadki niecierpiące zwłoki – uznawane są za nieprecyzyjne. Analiza poszczególnego przypadku może doprowadzić do sytuacji będących na pograniczu uznania lekarskiego, a nawet późniejszych konfliktów. Na przykład według wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 20 grudnia 2013 r. „na gruncie normy z art. 93 § 1 k.w. przez niezwłoczną pomoc ofierze wypadku należy rozumieć nie tylko pomoc medyczną, ale również wsparcie psychiczne, pomoc logistyczną, zapewnienie dostępu do pomocy medycznej nawet jeśli miałaby się ona ograniczać do właściwej diagnostyki (5). Przecież ofiara wypadku w rozumieniu art. 93 § 1 k.w. to nie tylko osoba, która odniosła istotne i wymagające interwencji lekarskiej obrażenia, a pomoc nie musi ograniczać się jedynie do sfery związanej z urazami fizycznymi” (6). Art. 3 ust. 8 u.p.r.m stanowi, że „stan nagłego zagrożenia zdrowotnego to stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia” (7). Według Glanowskiego stan zagrożenia życia i zdrowia nie może być stanem wyimaginowanym przez chorego na podstawie jego subiektywnych odczuć (8).

Możliwość odmowy leczenia

Co&nb...