Postępowanie w udarze mózgu – wybrane zagadnienia z wytycznych Sekcji Chorób Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Neurologicznego 2019

Wczesne postępowanie wewnątrzszpitalne w udarze mózgu

Ze względu na krótkie okno terapeutyczne specyficznego leczenia reperfuzyjnego udaru niedokrwiennego (UN), wynoszące odpowiednio dla trombolizy dożylnej 4,5 godz. i dla trombektomii – 6 godz., konieczna jest bardzo szybka diagnostyka kliniczna potwierdzona badaniem obrazowym. Oknem terapeutycznym określa się czas od wystąpienia objawów udaru (zauważonych przez chorego lub opiekuna) do rozpoczęcia leczenia.

Wszyscy chorzy z ostrym UM muszą mieć wykonane badanie obrazowe mózgu pozwalające na szybkie zróżnicowanie udaru niedokrwiennego (UN) od udaru krwotocznego (UK). Podstawowym badaniem obrazowym, z racji dużej dostępności i krótkiego czasu trwania, pozostaje tomografia komputerowa (TK) głowy, która najczęściej wystarcza do podjęcia decyzji terapeutycznej (jakość dowodu – wysoka, poziom zalecenia – silny). Badanie z zastosowaniem rezonansu magnetycznego głowy (MRI) z opcją dyfuzji (diffusion-weighted imaging – DWI) jest najczulszą i najbardziej swoistą metodą obrazowania wczesnych zmian niedokrwiennych. Metoda ta pozwala na zobrazowanie obszarów o ograniczonej dyfuzji swobodnych cząsteczek wody w badanym narządzie (w przypadku UM w mózgu) już po kilku minutach od udaru.

Uzupełniające badania obrazowe

U pacjentów o nieznanym czasie zachorowania musi być wykonane badanie MR w sekwencjach DWI i FLAIR (ang. fluid-attenuated inversion recovery – zmodyfikowana sekwencja T2-zależna, w której obszary z małą ilością wody są ukazywane w ciemniejszych barwach, zaś obszary z dużą ilością wody – w jaśniejszych) z oceną niezgodności (mismatch) w przypadku kwalifikacji do dożylnego leczenia trombolitycznego (jakość dowodów – średnia, poziom zale...