Podstawy wentylacji mechanicznej

Zespół ratownictwa medycznego (ZRM) zostaje często zadysponowany do wezwań, w których pacjent zgłasza duszność i trudności w oddychaniu. Duszność jest subiektywnym odczuciem pacjenta, może pojawić się w wyniku dużej ilości stresu, emocji lub dużego wysiłku fizycznego. Takie wezwania nigdy nie powinny zostać zbagatelizowane, ponieważ mogą być związane ze stanami potencjalnie zagrażającymi życiu pacjenta.

Duszność a niewydolność oddechowa

Niewydolność oddechowa to stan, gdy zaburzenia czynności układu oddechowego doprowadzają do upośledzenia wymiany gazowej w płucach i do spadku ciśnienia parcjalnego tlenu poniżej 60 mmHg (8,0 kPa) lub wzrostu ciśnienia dwutlenku węgla powyżej 45 mmHg (6,0 kPa). Wyróżnia się niewydolność hipoksemiczną (typ 1) i hipoksemiczno-hiperkapniczną (typ 2). W opiece przedszpitalnej brak możliwości wykonania i oceny badania gazometrycznego z definicji uniemożliwia pewne rozpoznanie niewydolności oddechowej. Zdaniem autorów trafnym opisem stanu pacjenta stawianym w opiece przedszpitalnej będzie „stabilność” oddechowa. Należy zaznaczyć, że pomiar saturacji pulsoksymetrem i końcowo-wydechowego dwutlenku węgla nie może być jedynym wyznacznikiem wydolności oddechowej.

Wśród przyczyn powstania niewydolności hipoksemicznej należy wyróżnić:

• zmniejszenie wentylacji pęcherzyków płucnych (np. wskutek niedodmy lub wypełnienia pęcherzyków płynem),
• zmniejszenie przepływu płucnego przy zachowanej wentylacji (najczęściej wskutek zatorowości płucnej lub wstrząsu),
• sinicze wady serca i dużych naczyń,
• zmiany śródmiąższowe w płucach
• czy obniżenie ciśnienia parcjalnego tlenu w mieszaninie wdychanych gazów.

[...]

Ten materiał dostępny jest dla subskrybentów Premium.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas