Operacje kardiochirurgiczne w inkubatorach – warunki bliższe ideałowi?

Należy również podkreślić rolę inkubatorów w aspekcie szeroko rozumianej kontroli zakażeń. Jest oczywiste, że organizm dziecka urodzonego przedwcześnie nie ma w pełni wykształconych i sprawnych mechanizmów obronnych, w związku z czym jest bardzo podatny na kolonizację patogenami alarmowymi i rozwój infekcji. W konsekwencji może to prowadzić do rozwoju zakażenia szpitalnego, niejednokrotnie o zagrażającym życiu przebiegu klinicznym. Minimalizacja zmian środowiska zewnętrznego, które może być skażone różnorodnymi patogenami, niesie za sobą oczywiste korzyści epidemiologiczne. Dziecko przebywające w inkubatorze jest niejako odizolowane od środowiska szpitalnego, co działa ochronnie w zakresie kontroli zakażeń – ma to oczywiście zastosowanie podczas zachowywania pozostałych procedur epidemiologicznych, takich jak np. procedura higieny rąk.

Procedury inwazyjne z wykorzystaniem inkubatora

Stałe dążenie do optymalizacji opieki nad dzieckiem urodzonym przedwcześnie przyczyniło się również do poszerzenia zakresu działań terapeutycznych wykonywanych w miejscu przebywania noworodka, w tym także procedur inwazyjnych. Jedną z najczęstszych interwencji kardiochirurgicznych wykonywanych u wcześniaków z niską i skrajnie niską masą urodzeniową jest zamknięcie przewodu tętniczego. O ile sama operacja nie jest zabiegiem kardiochirurgicznym o najwyższym stopniu technicznego skomplikowania, to z uwagi na delikatność struktur organizmu dziecka oraz niejednokrotnie jego skrajną niedojrzałość w wielu aspektach zabieg ten może stanowić wyzwanie dla całego zespołu operacyjnego. Należy podkreślić, że operowany pacjent często waży poniżej kilograma. Utrzymanie optymalnych, niezmiennych warunków zewnętrznych w bezpośrednim otoczeniu dziecka może mieć kluczowe znaczenie dla stabilności jego procesów życiowych i ostatecznego efektu leczenia.