Współczesne metody monitorowania stanu zapalnego – znaczenie diagnostyczne Prokalcytoniny

Wnioski

Prokalcytonina (PCT) posiada wiele cech, które czynią ją użytecznym biomarkerem w praktyce klinicznej (1,8). Jest parametrem coraz powszechniej wykorzystywanym w diagnostyce i monitorowaniu leczenia pacjentów z uogólnionymi stanami zapalnymi. Stanowi cenne uzupełnienie stosowanych już w diagnostyce mediatorów reakcji zapalnej, w których do tej pory najważniejszym było oznaczenie CRP (5).

PCT ma wiele zalet m.in. szeroki zakres biologiczny, szybki czas reakcji i długi okres półtrwania. Przede wszystkim jest stabilnym białkiem, co odróżnia ją od większości cytokin (2). Niezwykle ważnym aspektem jest fakt, że wzrost stężenia PCT w odpowiedzi na zakażenie następuje zdecydowanie wcześniej niż CRP, leukocytoza czy OB. Wzrost jej znaczenia w praktyce klinicznej spowodowany jest faktem, że nie wymaga ona specjalnych technik pobierania materiału czy też transportu do laboratorium (2).

Monitorowanie stężeń prokalcytoniny pozwala na skrócenie czasu niezbędnej antybiotykoterapii u pacjen­tów z sepsą, tym samym minimalizację kosztów leczenia (3,5,7,10). Podjęcie decyzji o zakończeniu anty­biotykoterapii ma szcze­gólne znaczenie zwłaszcza w oddziałach intensywnej terapii czy przy noworodkach.

Oznaczanie stężenia prokalcytoniny:

• pozwala na szybkie rozpoznania infek­cji bakteryjnej czy też sepsy i natychmiastowe włączenie leczenia,

• umożliwia precyzyjne monitorowanie uogólnionej reakcji zapalnej, wstrząsu czy też sepsy,

• różnicuje zakażenia o etiologii bakteryjnej i wirusowej (1).

Piśmiennictwo:

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas