Kontraktowanie usług medycznych w oparciu o całościowy wynik leczenia
Definicja wyniku całościowego
Stworzenie kompleksowego systemu oceny i weryfikacji działań klinicznych poszczególnych świadczeniodawców musi opierać się o wcześniej ustalone punkty kontrolne oraz ściśle zdefiniowany wynik w celu zachowania przejrzystości i równości interpretacji wyników efektywności leczenia pacjentów ze zdiagnozowanym udarem. Z racji wielopłaszczyznowych konsekwencji choroby, przewlekłego charakteru schorzenia oraz odsunięcia w czasie rzeczywistych powikłań określenie tzw. checkpointów staje się tym większym wyzwaniem. Dodatkowo obiektywny i całościowy sposób analizy wyniku powinien uwzględnić zarówno wynik priorytetowy – efekty kliniczne pacjenta – ale też kwestie organizacyjno-finansowe, ważne z perspektywy świadczeniodawcy czy płatnika w systemie. Szczegółową ocenę leczenia różnicować można także ze względu na rodzaj występującego udaru – niedokrwiennego czy krwotocznego.
Starając się wypracować kryteria wyniku, który zawierać będzie wieloperspektywiczne spojrzenie na proces leczenia, uwzględnić należy każdy ze wspomnianych wcześniej etapów, od momentu oceny czynników ryzyka udaru do zakładanego okresu pięcioletniego. Ze względu zarówno na ogromną zmianę życia dotyczącą sfery osobistej, jak i zawodowej chorego, a także towarzyszące tej zmianie koszty ponoszone zarówno przez pacjenta, jak i przez system koszty pośrednie, wypadkowa ocena wyniku leczenia w największej mierze powinna dotyczyć samodzielności i powrotu do aktywności zawodowej. W ocenie uwzględniono pięcioletni okres po zdiagnozowanym udarze ze względu na ryzyko ponownych nawrotów i powikłań rosnące z każdym rokiem o 5-8%, osiągając wartość 40-50% w 5. roku po zdarzeniu (4). Ustalenie takiej kluczowej zmiennej pozwala uwzględnić wszystkie etapy dotyczące przebiegu choroby i sprawności działań medycznych przeprowadzanych przez wybranych świadczeniodawców, od przyjęcia pacjenta [...]