Inwazyjna diagnostyka i leczenie tętnic wieńcowych
Pomiar cząstkowej rezerwy wieńcowej (FFR)
Pomiary cząstkowej rezerwy wieńcowej są przeprowadzane w celu czynnościowej oceny zwężeń w tętnicach wieńcowych. Pomiar FFR jest wykonywany, gdy stwierdzone w koronarografii zwężenie tętnicy na charakter angiograficznie pośredni. Badanie to polega na ocenie gradientu ciśnienia tętniczego rejestrowanego w aorcie i za zwężeniem w tętnicy wieńcowej w warunkach stabilnej hiperemii. Wartość ciśnienia proksymalnego uzyskiwana jest z cewnika prowadzącego, natomiast ciśnienie dystalne mierzone jest za pomocą prowadnika wewnątrzwieńcowego, na końcu którego znajduje się sensor piezoelektryczny. Pomiary przeprowadza się w warunkach maksymalnej, stabilnej hiperemii, którą wywołuje się najczęściej farmakologicznie, stosując wlew dożylny adenozyny. Dopuszczalne są także pomiary wykonywane po podaniu dowieńcowym bolusów adenozyny.
W zdrowej tętnicy wieńcowej prawidłowa wartość wskaźnika FFR oscyluje wokół wartości 1,0. Każdy wynik poniżej 0,8 wskazuje natomiast na czynnościową istotność zwężenia.
Podstawowym wskazaniem do wykonania badania FFR jest wykrywanie hemodynamicznie istotnych zwężeń tętnic wieńcowych. Badanie to należy również rozważyć u pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową w celu identyfikacji naczyń wymagających rewaskularyzacji (12).
Nowoczesną alternatywą dla FFR jest pomiar gradientu w spoczynku, bez wywoływania hiperemii. Pośród wielu indeksów spoczynkowych, których zastosowanie w czynnościowej ocenie zmian w tętnicach wieńcowych jest intensywnie badane, wyróżnia się indeks rozkurczowy – iFR. Jest to stosunkowo nowy parametr, niewymagający podawania adenozyny, gradient ciśnień mierzony jest tylko w wybranej części fazy rozkurczu. Punktem odcięcia dla rozpoznania istotności zwężenia jest wartość iFR poniżej 0,9. Niewątpliwą [...]