Guidelines a standardy udzielania świadczeń w Polsce

Wytyczne a  przepisy prawne

Analiza powyższego wskazuje, że można stwierdzić, że  powszechnie obowiązujące polskie przepisy, jak również codzienna praktyka medyczna nakazują udzielania świadczeń w  oparciu o  aktualną wiedzę medyczną, której nie definiują przepisy prawne. Zakres aktualnej wiedzy medycznej, swoistych standardów udzielania świadczeń (pomijając pojedyncze rozporządzenia z  zaleceniami) wynika z  działalności towarzystw naukowych oraz konsultantów krajowych i  wojewódzkich. Wytyczne nie są  w  żaden sposób koordynowane, co  więcej – brak jest również wiedzy, choćby statystycznej, w  jakim stopniu są  one wykorzystywane w  samej praktyce klinicznej.

W państwach właśnie w  tak powstałą lukę wpisują się wytyczne kliniczne kształtowane na  szczeblu krajowym. Choć w  większości krajów europejskich stosowanie wytycznych nie jest obowiązkowe dla lekarzy, to  jednak sama koordynacja funkcjonowania wytycznych jest na  poziomie centralnym. Organy władzy w  sam proces tworzenia angażują szerokie spektrum specjalistów z  towarzystw, instytucji rządowych, praktyków czy też stowarzyszeń pacjentów. Wytyczne opracowywane są  wobec określonych schorzeń, tworząc swoisty sposób zarządzania danym przypadkiem i  strategie mające na  celu poprawę jakości w  służbie zdrowia.
Biorąc pod uwagę powyższe praktyczne aspekty udzielania świadczeń przez lekarza, można stwierdzić, że  wytyczne mają wiele zalet. Właściwe opracowanie zarządzania schorzeniem umożliwi lekarzowi odpowiednie przekazanie informacji pacjentowi, ze  wskazaniem różnych alternatywnych metod leczenia i  uwzględnieniem skutków przy każdej z  nich. Powyższe w  dalszym ciągu pozostaje kluczowe w  relacji lekarz – pacjent, ...