Środki ochrony indywidualnej przed zagrożeniami biologicznymi

Środki ochrony indywidualnej

Wystąpienie zagrożenia ze strony czynnika wysoce zakaźnego wymaga stosowania środków ochrony indywidualnej w kontakcie z pacjentem chorym lub podejrzanym o zachorowanie. W okresie zaawansowanym pandemii, przy braku możliwości szybkiego zdiagnozowania pacjentów lub uzyskania informacji o nabytej przez niego wcześniej odporności (przechorowaniu lub szczepieniu), praktycznie każdy pacjent trafiający do szpitala jest traktowany jak chory zakaźnie, do momentu wykluczenia zachorowania. Środki ochrony osobistej definiowane są jako wyroby lub urządzenia stosowane w celu ochrony użytkownika przed szkodliwym działaniem środowiska zewnętrznego [5]. Zadaniem PPE jest utworzenie skutecznej bariery pomiędzy lekarzem, pielęgniarką czy ratownikiem medycznym a pacjentem wysoce zakaźnym, w tym również skażonym patogenem.

Środki ochrony indywidualnej składają się z kilku podstawowych elementów:
• środków ochrony dróg oddechowych,
• ochrony oczu i twarzy,
• kombinezonów ochronnych lub fartuchów barierowych,
• rękawic ochronnych,
• butów lub ochraniaczy,
• dodatkowych elementów (fartuch zewnętrzny, przyłbica itd.).

Mnogość stosowanych oznakowań i symboli opisujących przeznaczenie poszczególnych rodzajów PPE jest mało czytelna dla personelu medycznego. Stąd, w celu sprawnego zarządzania bezpieczeństwem medyków, konieczne stało się daleko idące uproszczenie w ich oznakowaniu. Podział na cztery podstawowe grupy, zaproponowane przez amerykańską agencję OSHA (The Occupational Safety and Health Administration), wydaje się uzasadniony codzienną praktyką medyczną [6]:

• poziom A − ubranie gazoszczelne, aparat powietrzny umieszczony wewnątrz kombinezonu (kombinezon kategorii III, T-1-B),
• p...