Skargi do Rzecznika Praw Pacjenta

Rzecznik Praw Pacjenta jako organ administracji rządowej

Rozdział 12 ustawy o prawach pacjenta reguluje status prawny RPP, w szczególności poprzez wskazanie zasad jego powoływania i odwoływania, kompetencji, a także pozycji w strukturach władzy państwowej. Rzecznik jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony praw pacjentów określonych w ustawie o prawach pacjenta oraz w przepisach odrębnych (np. w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego, ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty). Jako organ administracji rządowej RPP nie posiada takiej pozycji ustrojowej, jak ma Rzecznik Praw Obywatelskich czy Rzecznik Praw Dziecka. Nie jest to bowiem organ konstytucyjny (nie jest przewidziany w Konstytucji RP), jak klasyczni, wyżej wskazani ombudsmani, i nie podlega w swej działalności Sejmowi. Nadzór nad działalnością Rzecznika sprawuje z mocy ustawy Prezes Rady Ministrów. Rzecznik Praw Pacjenta, w odróżnieniu od klasycznych ombudsmanów powoływanych przez organ ustawodawczy (w Polsce przez Sejm), jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru. Osoba ubiegająca się o powołanie na stanowisko RPP musi spełniać łącznie następujące kryteria:

1. posiadać co najmniej wykształcenie wyższe i tytuł zawodowy magistra lub inny równorzędny,
2. nie być prawomocnie skazana za przestępstwo popełnione umyślnie,
3. stan jej zdrowia powinien pozwalać na prawidłowe sprawowanie funkcji Rzecznika,
4. posiadać wiedzę i doświadczenie dające rękojmię prawidłowego sprawowania funkcji Rzecznika.

Ustawa nie określa kadencyjności organu. Stabilności urzędu RPP nie sprzyja też możliwość odwołania Rzecznika w każdej chwili i bez konkretnych (wskazanych z ustawie) powodów przez Prezesa...