Metody obrazowania ukrwienia w chirurgii

Fot. iStock

Wykorzystanie okołooperacyjnych metod obrazowania ukrwienia w tkankach dawczych jest istotne, zwłaszcza przy dużych rekonstrukcjach tkankowych. Techniki te pozwalają na odpowiedni dobór płata i perforatora (naczynia dostarczającego krew do płata), co zmniejsza ryzyko powikłań. Przekłada się to na krótszą hospitalizację oraz lepszy efekt estetyczny.

Ważną częścią chirurgii, zarówno planowej, jak i ostrodyżurowej, są zabiegi rekonstrukcyjne. Należą do nich między innymi usuwanie zmian nowotworowych skóry, chirurgiczne zaopatrywanie oparzeń i innych obrażeń czy odtworzenia, np. piersi. Dostępnych jest wiele metod pokrywania ubytków skórnych i mięśniowych. Operacje te wiążą się jednak z dużym ryzykiem powikłań, do których należą m.in. rozejście się rany i zakażenie miejsca operowanego. Szczególnym rodzajem powikłań występujących po zabiegach rekonstrukcyjnych są miejscowe zaburzenia krążenia krwi. Mogą one prowadzić do częściowej lub całkowitej martwicy zrekonstruowanego płata. Ich występowanie związane jest z przerwaniem ciągłości niektórych naczyń krwionośnych podczas przenoszenia płata skórnego. Jest to nieodłączny etap niektórych zabiegów rekonstrukcyjnych, w związku z czym opracowano okołooperacyjne metody obrazowania ukrwienia w tkankach dawczych. Ich wykorzystanie jest istotne, zwłaszcza przy dużych rekonstrukcjach tkankowych. Techniki te pozwalają na odpowiedni dobór płata i perfor...