Rola i skuteczność ECPR w leczeniu opornego nagłego zatrzymania krążenia – perspektywa OHCA i IHCA

ECPR to zaawansowana technika resuscytacji, która wykazuje potencjał poprawy przeżywalności i wyników neurologicznych u pacjentów z opornym zatrzymaniem krążenia, zarówno w OHCA, jak i IHCA.

Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) to jeden z najcięższych stanów klinicznych w medycynie, wymagający natychmiastowej interwencji w celu przywrócenia skutecznej perfuzji narządowej. Roczna częstość występowania pozaszpitalnego NZK (OHCA, ang. out-of-hospital cardiac arrest) w Polsce wynosi około 170 przypadków na 100 000 mieszkańców, co przekłada się na tysiące przypadków rocznie. W Europie tylko 8% pacjentów z OHCA przeżywa do momentu wypisu ze szpitala. Wewnątrzszpitalne zatrzymanie krążenia (IHCA, ang. in-hospital cardiac arrest) jest nieco rzadsze, ale wiąże się z wyższą przeżywalnością, osiągającą 17-25%, dzięki szybszemu rozpoznaniu i dostępowi do zaawansowanych interwencji. Tak niska przeżywalność w przypadkach OHCA oraz ograniczona skuteczność standardowej resuscytacji wskazują na konieczność wprowadzenia bardziej zaawansowanych strategii terapeutycznych, takich jak krążenie pozaustrojowe w konfiguracji żylno-tętniczej (VA-ECMO) w ramach ECPR (ang. extracorporeal cardiopulmonary resuscitation).

Zasada działania ECPR

Podstawowym celem ECPR jest podtrzymanie perfuzji życiowo ważnych narządów, takich jak mózg i serce, w przypadkach opornego zatrzymania krążenia, gdy standardowa resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO) okazuje się nieskuteczna. Procedura VA-ECMO polega na wprowadzeniu kaniul do naczyń (zwykle udowych, tętnicy i żyły), co pozwala na mechaniczne wspomaganie krążenia i wymiany gazowej.

Wydłużanie czasu trwania RKO istotnie [...]

Ten materiał dostępny jest dla zalogowanych użytkowników.

Bezpłatnie załóż konto i dołącz do grona użytkowników naszego portalu!

Zaloguj się Zarejestruj się

Chcesz mieć dostęp do wszystkich materiałów na portalu?

Wybierz subskrypcję