COVID-19 – wirus weryfikujący

Made in America

Wydaje się, że w tym kontekście warto również przyjrzeć się, choćby pobieżnie, zupełnie innej niż nasza filozofii działania systemu opieki zdrowotnej skonfrontowanej z zagrożeniem epidemicznym. Funkcjonowaniu ochrony zdrowia w USA. Ogromny potencjał, nieporównywalnie większe środki finansowe i nieproporcjonalnie duże problemy w walce z pandemią. W jednym z wywiadów prezydent Donald Trump uznał, że sukcesem będzie, jeśli w wyniku pandemii umrze mniej niż 100 tys. Amerykanów. To z pewnością dla wielu postronnych obserwatorów bardzo zaskakujący obraz sytuacji wynikający z medialnych przekazów. Nie zamierzam w tym miejscu przeprowadzać szczegółowego case study zasad działania amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej. Poprzestanę na krótkiej charakterystyce jego podstawowych fundamentów. Z nich bowiem wynika zarówno jego siła, jak i widoczna obecnie słabość w konfrontacji z wirusem.

Stany Zjednoczone to kraj, który na sektor ochrony zdrowia wydaje najwięcej środków. W zależności od metodologii liczenia (z kosztami ubezpieczeń lekarzy czy bez) od 13% do 17% PKB. W 2018 było to około 2,3 bln USD. Te pieniądze zasilają przede wszystkim prywatne placówki lecznicze, które są fundamentem amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej. W nich realizowanych jest ponad 75% świadczeń medycznych. Jednocześnie jest to kraj, który w zasadzie nadal nie ma jednolitego, „ogólnospołecznego” systemu ubezpieczeń zdrowotnych. Do momentu wprowadzenia tzw. „Obamacare”, fundamentem systemu ubezpieczeń zdrowotnych były firmowe plany ubezpieczeń. Warto może przypomnieć, że ich początki sięgają okresu II wojny światowej. Fabryki pracujące na rzecz wojska potrzebowały wielu pracowników, wysokość wynagrodzeń była regulowana. Fundusze zabezpieczeń zdrowotnych miały być dodatkową zachętą do podejmowania pracy w konkretnych zakład...