Powikłania po COVID-19. Co wiedzą o nich Polacy?

– Statystyki jasno pokazują, że choroba COVID-19 a także powikłania po przechorowaniu są dużym obciążeniem nie tylko dla samych chorujących i systemu ochrony zdrowia, ale także przez absencję chorobową i zwolnienia chorobowe dla pracodawców i ZUS-u. By powstrzymać utrzymujące się powikłania należy jak najszybciej wdrożyć rehabilitację po COVID-19. Dzięki temu i innym badaniom widzimy, że rehabilitacji potrzebują nie tylko osoby starsze, ale także młode. Dobrym sygnałem jest to, że właśnie ci najmłodsi respondenci w wieku 20-35 lat także chcą skorzystać z takiej możliwości. Zdecydowana większość liczy na rehabilitację pocovidową w ramach środków Narodowego Funduszu Zdrowia. Dobrym wyborem, by z niej skorzystać, są polskie uzdrowiska i sanatoria, które są w pełni przygotowane do przyjęcia pacjentów z powikłaniami po koronawirusie. Uzdrowisko Ustroń już od 10 miesięcy prowadzi rehabilitację po COVID-19, najpierw w formie komercyjnej, teraz także finansowaną przez NFZ. W tym czasie trafiło do nas kilkadziesiąt osób, poniżej 40. roku życia – podkreśla Kinga Ekiert, fizjoterapeutka Uzdrowiska Ustroń, która prowadzi rehabilitację pocovidową.

Jak zauważa, młodzi pacjenci w znacznej większości przypadków zakażenie COVID-19 przechodzili bardzo ciężko. Prawie wszyscy byli leczeni w warunkach szpitalnych, wszyscy wymagali tlenoterapii, a niejednokrotnie wymagali podłączenia do respiratora. Gdy pacjenci ci trafiali na rehabilitację, najczęściej skarżyli się na trudności w oddychaniu, czyli płytki, niepełny oddech, uporczywy kaszel, zadyszkę, szybką męczliwość oraz obniżoną siłę mięśniową. Dużo osób sygnalizowało także problemy natury psychicznej, takie jak obniżony nastrój czy lęk.

– Już po trwającej dwa tygodnie rehabilitacji i ja i moi pacjenci widzimy poprawę. Pozytywne zmiany dotyczą głównie poprawy jakości oddychania, ogólnej kondycji, wzmocnienia siły mięśni oraz zmniejszenia męczliwości. Kluczową rolę odgrywają tu ćwiczenia oddechowe, nauka prawidłowego toru oddechowego, uruchomienie przepony oraz toaleta drzewa oskrzelowego. Nie bez znaczenia są też ćwiczenia wzmacniające siłę i masę mięśniową oraz zabiegi fizykoterapeutyczne, chociażby takie jak inhalacje, głęboka oscylacja czy terapia SIS. Pacjenci po zakończeniu leczenia deklarują ogólną poprawę samopoczucia oraz chęć kontynuowania tego czego się u nas nauczyli po powrocie do domu. To dla nas niezwykle ważne i motywujące do dalszej pracy – dodaje Kinga Ekiert.

Źródło: materiały prasowe