Bezpieczny personel to bezpieczny pacjent – czy coś się zmieni w 2023 roku?

Postulaty Koalicji

Ustawa o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta to jeden z najważniejszych dokumentów przygotowanych w Ministerstwie Zdrowia. Projekt ustawy ma na celu wdrożenie rozwiązań prawno-organizacyjnych, które w sposób kompleksowy i skoordynowany będą realizowały priorytety polityki zdrowotnej w obszarze jakości. Zgodnie jednak z praktyką obowiązującą i obecnie wdrażaną w wielu krajach UE zdarzenia niepożądane powinny być najpierw eliminowane wśród personelu medycznego.

1. Analiza finansowa związana z zagadnieniem jakości

W projekcie Ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta jest bardzo istotny element – analizy klinicznej. Zapis ten pozwoli na stałe reagowanie i sprawniejszą poprawę jakości, dostosowaną do danych pochodzących ze szpitali z całej Polski. Z perspektywy Rady Ekspertów Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Szpitali istotna kwestia to wykonywanie analiz finansowych dot. zagadnień jakościowych, czyli określanie, jakie koszty pociągają za sobą występujące zdarzenia niepożądane. Aktualnie punkt ten nie jest ujęty w projekcie. System zarządzania jakością obniży koszty związane ze zdarzeniami niepożądanymi. Przykładowo: zakłucie i zranienie pracownika medycznego skutkuje jego absencją oraz koniecznością wykonania u niego panelu badań diagnostycznych poekspozycyjnych, a nawet podjęcia leczenia. Z kolei odcewnikowe zakażenie skutkuje wymianą cewnika, a to oznacza koszt dodatkowego sprzętu oraz dłuższy pobyt pacjenta w szpitalu. Rada Ekspertów Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Szpitali dostrzega nierozerwalne powiązanie pomiędzy personelem medycznym a pacjentem. Dzięki wdrożeniu systemu wspieranego analizą kosztów byłaby możliwa ocena skutków finansowych wynikających z zarejestrowanych zdarzeń niepożądanych. Otrzymane dane byłyby bardzo przydatne w dążeniu do stałej poprawy jakości w szpitalach.

2. Szkolenia personelu

Z perspektywy Rady Ekspertów Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Szpitali – praktyków branży medycznej, szkolenia powinny być organizowane co najmniej raz na kwartał. Zakres szkoleń powinien dotyczyć m.in. ryzyka ekspozycji na materiał biologiczny, ekspozycji na leki cytotoksyczne, prawidłowych praktyk rejestracji zdarzeń niepożądanych dot. pracowników i pacjentów.

3. Korzystanie ze sprzętu bezpiecznego

Nie powinien być akredytowany szpital, który takiego sprzętu zapewnia mniej niż połowę z całego sprzętu stosowanego w placówce. Według wytycznych UE, co dokładnie ukazuje opublikowany przez Komisję Europejską terminarz: Medical Devices and in vitro Diagnostic Medical Devices, docelowo do 2025 roku cały sprzęt powinien być zastąpiony sprzętem bezpiecznym i tylko taki będzie dostępny w obrocie. Jest to więc konieczność, do której szpitale powinny jak najszybciej się dostosować.

4. Rozszerzony katalog kryteriów jakości

W kryteriach jakości wskazanych w projekcie rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie wskaźników jakości opieki zdrowotnej powinny być uwzględnione m.in.: monitorowanie bezpieczeństwa personelu medycznego, rejestrowanie zdarzeń niepożądanych dotyczących personelu medycznego, procedury związane z zapobieganiem skażeniom lekiem cytotoksycznym, szkolenia w zakresie podnoszenia bezpieczeństwa i jakości oraz wykorzystanie sprzętu bezpiecznego.

Rada Ekspertów Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Szpitali postuluje między innymi wprowadzenie mechanizmu finansowego polegającego na promowaniu rozwiązań bezpiecznych, utworzenie centralnego elektronicznego rejestru zdarzeń niepożądanych również z udziałem personelu, opracowanie definicji jakości, a także wskazanie kryteriów jej oceny. Część z tych postulatów została uwzględniona, natomiast Rada Ekspertów Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Szpitali nadal zabiega o bezpieczeństwo personelu medycznego, które wciąż jest pomijane w pracach legislacyjnych.

Źródło: materiały prasowe